Ale jak to 2018 ?!?

Podsumowania roku blogowego/czytelniczego to pewna niepisana tradycja i świetny sposób, by nabić sobie parę klików. To też dobry sposób na rozliczenie się z zeszłorocznymi planami, chociaż istnieje ryzyko, że przy szczerym potraktowaniu tematu można nagle zapałać chęcią zwinięcia się w kłębek i ukrywania przed fandomem przez następne 50 lat. Ale co mi tam! Na Kronikach Nomady zamierzonego fałszu nigdy nie uświadczycie (chociaż zdarzały się omyłki spowodowane brakami w wiedzy/oczytaniu etc.) czas zatem posypać głowę popiołem i sprawdzić, jak też bardzo dałam ciała w 2017 roku.

Zacznijmy od tego, że w zeszłym roku w Kronikach ukazało się tylko czternaście tekstów, z czego tylko sześć było opiniami/sprawozdaniami z lektury.
Opisane książki to:

nr	Autor	Tytuł	Opinia
1	Antologia	Ostatni dzień pary II	Opinia
2	Cetnarowski Michał	Bestia Najgorsza	Opinia
3	Hałas Agnieszka	Olga i Osty	Opinia
4	Olchowy Artur	Czarownica znad Kałuży	Opinia
5	Podlewski Marcin	Głębia: Napór	Opinia
6	Przybyłek Marcin	Orzeł Biały II	Opinia

Jak widać – szału pod względem ilości moich publikacji nie było, chociaż rok obfitował w naprawdę dobre lektury. Jeśli zaś o lekturach mowa, to łapcie tabelkę:

nr	Autor	Tytuł	E-N	Ocena	Opinia
1	Aldiss Brian W.	Cieplarnia	Tak	3,5/6
2	Antologia	Don Wollheim proponuje 1985	Tak	5/6
3	Antologia	Don Wollheim proponuje 1986	Tak	5,5/6
4	Antologia	Don Wollheim proponuje 1987	Tak	5,5/6
5	Antologia	Don Wollheim proponuje 1988	Tak	5/6
6	Antologia	Don Wollheim proponuje 1989	Tak	4,5/6
7	Antologia	Kroki w Nieznane 1973	Tak	5/6
8	Antologia	Kroki w nieznane 1976	Tak	5/6
9	Antologia	Kroni w nieznane 2014	Nie	5.5/6
10	Antologia	Na nocnej zmianie	Nie	3.5/6
11	Antologia	Niebezpieczne Wizje	Tak	4,5/6
12	Antologia	Ostatni dzień pary II	Nie	5/6	Opinia
14	Antologia	Rakietowe szlaki 5	Tak	5/6
15	Antologia	Rakietowe Szlaki 7	Tak	5/6
16	Antologia	Zabawa w boga	Nie	3,5/6
17	Bester Alfred	Gwiazdy moim przeznaczeniem	Tak	3/6
18	Brunner John	Ślepe Stado	Tak	5,5/6
19	Cetnarowski Michał	Bestia najgorsza	Nie	3.5/6	Opinia
20	Chesterton Gilbert Keith	Człowiek, który był Czwartkiem	Nie	5/6
21	Cholewa Michał	Echa	Nie	4/6
22	Danak Roman	Sotnie Łysego Iwanki	Tak	5/6
23	Haldeman Joe	Wieczna wojna	Tak	4,5/6
24	Kołodziejczak	Biała Reduta	Nie	4,5/6
25	Kosik Rafał	FNiN Trzecia kuzynka	Nie	4/6
26	Kosik Rafał	Różaniec	Nie	5/6
27	Kosik Rafał	Vertical	Nie	5/6
28	Marin Rafael	Krople Światła	Tak	5,5/6
29	Martin George R.R.	Przystań wiatrów	Tak	4,5/6
30	Martin George R.R.	Retrospektywy 1	Tak	4/6
31	Martin George R.R.	Retrospektywy 2	Tak	5/6
32	Martin George R.R.	Retrospektywy 3	Tak	4/6
33	Martin George R.R.	Światło się mroczy	Tak	4/6
34	Martin George R.R.	Tuf wędrowiec	Tak	5/6
35	Nieściur Sławomir	Według zasług	Nie	3/6
36	Nowak Jakub	Amnezjak	Nie	4.5/6
37	Olchowy Artur	Czarownica znad kałuży	Nie	4/6	Opinia
38	Podlewski Marcin	Głębia 3	Nie	4/6	Opinia
39	Przybyłek Marcin	Orzeł Biały 2	Nie	3/6	Opinia
40	Reynolds Alastair	Migotliwa Wstęga: Odwrót	Nie	5/6
41	Reynolds Alastair	Migotliwa Wstęga: Pościg	Nie	5/6
42	Reynolds Alastair	Przestrzeń Objawienia	Nie	5/6
43	Sawicki Andrzej W.	Smocze Koncerze	Nie	4/6
44	Shute Nevile	Ostatni brzeg	Tak	6/6
45	Simmons Dan	Hyperion	Tak	6/6
46	Simmons Dan	Upadek Hyperiona	Tak	4/6
47	Szmidt Robert	Łatwo być bogiem	Nie	4/6
48	Szyda Wojciech	Fausteria	Nie	3/6
49	Watts Peter	Ślepowidzenie	Nie	5/6
50	Wegner Robert	Niebo ze stali	Nie	5/6
51	Wegner Robert	Pamięć wszystkich słów	Nie	4/6
52	Wegner Robert	Północ - Południe	Nie	5/6
53	Wegner Robert	Wschód - Zachód	Nie	4/6
54	Zajdel Janusz A.	Limes Inferior	Tak	5/6

52 pozycje to niby nie tak wiele, ale z drugiej strony – udało mi się przeczytać kilka pozycji z niekończącej się listy klasyki (w końcu się przemogłam i przeczytałam Ostatni Brzeg … ależ ta książka porusza!) przekonałam się do Georga Martina, dałam porwać Meekhanowi. Dodatkowo, powtórzyłam sobie Reynoldsa i Simmonsa. Martin mnie zachwycił, przynajmniej w sporej części opowiadań. Oczywiście mówimy tutaj o Martinie sprzed Pieśni Lodu i Ognia i powiem jedno: niechże on kończy pisać to fantasy i wraca do tworzenia dobrej literatury.

Jeśli nie zauważyliście, to w zeszłym roku rządziły opowiadania: piętnaście antologii i dziewięć zbiorów to dość sporo, ale i tak uważam, że mogłoby być tego więcej. Dlatego też w tym roku postanowiłam prócz antologii i zbiorów sięgać po pojedyncze teksty, które zupełnie legalnie można znaleźć chociażby na stronie FantastykaPolska.pl. Dodatkowo mam kilka roczników starej Fantastyki, chcę też być bardziej na bieżąco z współczesnymi publikacjami… Mówiąc krótko – to eskaluje i będzie eskalować, zwłaszcza że na pierwszy kwartał 2018 roku mam zaplanowane same grubaśne powieści, zatem by nie doszło do zmęczenia materiału – będę ratować się krótką formą.
Pozostałe plany czytelnicze pozostają niemal bez zmian – nadal chcę czytać klasykę SF i powoli uzupełniać listę lektur obowiązkowych. Jedynym novum jest planowany już od jakiegoś czasu chwilowy oddech od SF – planuję przeczytać minimum dwie pozycje z tak zwanego mainstreamu (i docelowo mają to być książki, które zachwycą mnie językowo; fantastyce cosik ostatnio średnio się to udaje), a także dwie książki traktujące o wierze, bogu, bogach i innych takich dziwnościach. Jakkolwiek bowiem SF wielbię i wielbić będę, tak w końcu doszłam do etapu, w którym literatura niefantastyczna na powrót zaczyna mnie interesować. Postaram się o samym mechanizmie napisać kilka słów więcej, ale to jeszcze nie teraz.

Jeszcze jedno, jeśli chodzi o plany czytelnicze: mam nadzieję znaleźć chociaż chwilkę, by zacząć poznawać świat komiksów. Niby miałam to zrobić już w zeszłym roku, ale niestety udało mi się przeczytać jedynie Rorka. W 2018 plan minimum zakłada V jak Vendetta i Sandmana, i choćbym miała w wracać po milion razy do każdej strony – to przeczytam. Nie ma zmiłuj.

Czas na przedostatnią część tego clickbaitowego wpisu, czyli kilka słów o konwentach i wydarzeniach okołofantastycznych. Tych bowiem było sporo, udało mi się być na:

Pierwszej edycji Ptakowego Comic Conu:

Pyrkonie:

Fantsmazurii:

Warszawskich Targach Książki:

Nidzicy:

Polconie:

Falkonie:

Jeśli doliczymy do tego czwartkowe pogaduchy fantastyczne w Paradoxie i niemal comiesięczne Skofy, to okazuje się, że mam za sobą, jak do tej pory, najbardziej fandomowy rok ever. Podczas niektórych wydarzeń nie byłam tylko biernym konwentowiczem, ale i coś tam próbowałam działać (malutka pomoc organizatorom plus udział/prowadzenie paneli dyskusyjnych). Strasznie fajna sprawa, zwłaszcza gdy można od współpanelistów wyciągnąć ważne dla mnie informacje.
Zamierzam rzecz kontynuować, a zacznę w tym roku dość szybko, bo już na gnieźnieńskiej Fantasmagorii. Potem obowiązkowo Nidzica, Polcon i Falkon. Marzą mi się Bachanalia i Wrocławskie Dni Fantastyki, zapewne odwiedzę też Warszawskie Targi Książki, zastanawiam się nad najbliższym Comic Conem. Co więcej? Czas pokaże, niemniej jedno jest pewne – konwentowanie i spotykanie się z fantastami weszło mi w krew, a i Małe Rude też coraz lepiej czuje się na takich wydarzeniach.

Na sam koniec najważniejsze, czyli – co z Kronikami Nomady i co z pisaniem o książkach, fantastach i wszystkim dookoła? Założenia są, oczywiście, ambitne. Zostałam zaopatrzona w terminarz, w którym chcę usystematyzować w końcu swój wolny (heh…) czas i wykroić chociaż godzinkę dziennie na pisanie/research do tekstów. Plan minimum zakłada jedną reckę i jeden tekst publicystyczny w miesiącu, do tego tradycyjne coroczne biblioteczkowe bookporn i relacje z odwiedzonych konwentów. Niby nie jest to zbyt dużo, ale, jeśli bogowie pozwolą, część swojego czasu poświęcać będę na pisaninę, którą będzie można przeczytać wpierw na papierze. Kilka dni po opublikowaniu tego wpisu wszystko będzie już jasne, chwilowo uprasza się o trzymanie kciuków i ewentualne tipy na to, jak rozsądnie zarządzać wolnym (heh…) czasem.

I to by było na tyle. Strasznie cieszę się, że pomimo mojego niezbyt regularnego pisania wracacie do tego miejsca, a czasem moje teksty bywają inspiracją dla niektórych z was. Jeszcze bardziej cieszą mnie te wszystkie dyskusje, jakie toczymy tutaj, na moim Facebooku i na konwentach/targach etc. Zeszły rok był szalony, chwilami ciężki (zwłaszcza na najgorszym, prozaicznym poziomie), ale z drugiej strony – to był dobry rok. A ten zapowiada się milion razy lepszy. I tego się trzymajmy :)

*foty moje, Liteona, Tixona i MBiko, plus ludzie oznaczeni na zdjęciach z Falkonu.