Coś dla mnie i coś dla was, czyli mały bonus.

ten wpis taki nie jest, ale Doktorowy element musiał się pojawić :)

Dzisiaj przed wami typowa zapchajdziura, która nieco wymknęła się spod kontroli gdyż tekst o "Krokach w nieznane 2007" utknął w martwym punkcie i ani myśli ruszyć dalej. Wszystko moja wina. Ambitnie postanowiłam opisać swoje wrażenia związane z każdym opowiadaniem zawartym w antologii i, jak zwykle, napotkałam ten sam problem, co z niektórymi książkami. Nie potrafię wykrzesać z siebie nic konkretnego na temat rzeczy dla mnie przeciętnych. Gdy jest mowa o dziełach wybitnych (lub wybitnie złych) jakoś łatwiej stukać w klawiaturę i dzielić się przeżyciami. Co jednak zrobić, gdy pisząc o takim "Moście" Kathleen Ann Goonnan, po zarysowaniu fabuły, nijak nie można wykrzesać z siebie niczego ponad dwa zdania? Niby niektórzy tak potrafią, co więcej - robią to ze smakiem i nad wyraz trafnie, ale w tym konkretnym przypadku jakoś mi nie idzie. Niby mam w głowie kilka rzeczy, które przy okazji pisania o "Moście" mogłabym wymienić, ale to z kolei zamieniłoby początkową recenzję antologii w kolejne NIEWIADOMOCO na 10k znaków.

A ja chcę w końcu napisać recenzję! I to taką, którą sama z chęcią sobie odczytam po jakimś czasie, bez zażenowania czy wręcz wstydu (tak jak z zażenowaniem przeczytałam swój post o Flynnie…). Poważnie zastanawiam się nad tym, czy nie zrobić z swoim tekstem tego, co z recenzją KWN 2012 zrobił Oramus: krótko, zwięźle i na temat, szerzej o najbardziej wartych uwagi utworach, o reszcie po prostu tylko wspomnieć i tyle...

Zobaczymy co z tego wyjdzie, recenzję na pewno napiszę, jak będzie mi szło źle spróbuję skończyć ją na papierze (poprzedni tekst jest dowodem na to, że kartka papieru i odpowiedni długopis wybudzają z letargu moje wodolejstwo). Jakkolwiek by nie było: w następny weekend w Kronikach na pewno pojawi się recenzja. Albo coś do niej podobnego. Albo niepodobne do niczego, za to według mnie warte uwagi.

By jednak nie zostawić was z niczym postanowiłam zaprezentować dwie odmiany mojego zaczytania.

Po pierwsze: właśnie się zorientowałam, że wczoraj przeczytałam dwudziestą trzecią (!) pozycję w tym roku. I to skłoniło mnie do malutkiej refleksji (po części wywołanej tez pytaniem znajomej z pracy) odnośnie tego, kiedy ja to wszystko czytam. Wiecie przecież, że wiecznie narzekam na brak czasu, codziennie jestem zmęczona, obolała i pozbawią chęci do jakiegokolwiek działania. A jednak kurde czytam! I to niemało, jak na matkę, narzeczoną i pracownika fizycznego. Co prawda powoli specjalizuję się na swoim stanowisku, pracuję przy maszynie złośliwej i wrednej jak każdy rudzielec(o takiej:

Codziennie uczę się czegoś nowego i pokonuję kolejne trudności, ale kłamstwem byłoby twierdzenie, że po powrocie do domu odcinam się od pracy i skupiam na innych sprawach, pełna zapału i radości do eksplorowania znanego i nieznanego. Jeszcze zbyt wiele rzeczy muszę przyswoić lub utrwalić, ale... "Ciągle do przodu!". 

Więc jak ja to robię? Otóż, moje żuczki kochane: staram się nie zbliżać do komputera.
 Robię to tylko wtedy, gdy wewnętrzna potrzeba pisania jest zbyt wielka, lub, tak jak dzisiaj: nie czuję się na siłach na lekturę (a czytam "Kroniki marsjańskie", ta książka wymaga odpowiedniego stanu duszy). Jest tak: jeśli zasiadam do komputera, podłączam telefon by mi służył na źródło Internetu i zaczynam klikać, to raczej marne są szanse na jakiekolwiek czytanie. Kilkudniowa dobrowolna absencja (nie całkowita, coś tam poczytuję i popisuję z telefonu) sprawia, że zbiera mi się materiałów do czytania w sieci. Jednym słowem: Internet, choć tak pomocny przy wyborze kolejnych lektur, potrafi też być skutecznym złodziejem czasu. Prawda stara jak Internet Explorer, ale tylko zapracowany i zabiegany czytelnik w pełni to zrozumie. Wam, codziennie publikującym blogerom zazdroszczę i sił, i czasu, i cierpliwości waszego otoczenia.
 Dlatego też coraz mniej męczą mnie wyrzuty sumienia z powodu dwóch lub trzech wpisów w miesiącu. Zamiast tego mogę mieć przeczytane pięć do sześciu pozycji. A jak was kocham i bez was nie mogłabym żyć, tak wolę mniej pisać niż mniej czytać. Być może stan ten się odrobinę zmieni, gdy znajdę jakąś klawiaturkę podpinaną pod smartfona, ale i to nie jest pewne.

Dla ciekawych: oto lista przeczytanych w tym roku książek. Jutro dołączą do nich "Kroniki marsjańskie", a jeśli uda mi się przebrnąć przez "Najwspanialszy parostatek" i zabiorę się za „Krzyżowców”, to za jakiś miesiąc przeczytacie u mnie tekst o książce zdecydowanie nietypowej dla Kronik. A to wszystko przez niezastąpionego Krzysztofa

2015

numer	Autor	Tytuł	Wydawnictwo	E - N	Recenzja	Ocena
1	Antologia	Kroki w nieznane 2005	Solaris	Nie		5
2	Antologia	Kroki w nieznane 2007	Solaris	Nie		5
3	Antologia	Kroki w nieznane 2012	Solaris	Nie		4,5
4	Bułyczow Kirył	Dzikusy. Białe skrzydła kopciuszka	Czytelnik	Tak		5
5	Bułyczow Kirył	Miasto na górze	Iskry	Tak		4
6	Bułyczow Kirył	Osada	Współpraca	Tak		5
7	Farmer Philip Jose	Gdzie wasze ciała porzucone	MAG	Tak		4
8	Fijałkowski Tomasz	Antipolis	Czwarta Strona	Nie		3
9	Grzędowicz Jarosław	Pan Lodowego Ogrodu t.1	Fabryka Słów	Nie	link	5
10	Grzędowicz Jarosław	Pan Lodowego Ogrodu t.4	Fabryka Słów	Nie	link	3,5
11	Grzędowicz Jarosław	Pan Lodowego Ogrodu t.2	Fabryka Słów	Nie	link	4
12	Grzędowicz Jarosław	Pan Lodowego Ogrodu t.3	Fabryka Słów	Nie	link	4
13	Le Guin Ursula	Lewa ręka ciemności	Prószyński	Tak		5
14	MacLeod Ian R.	Dom Burz	MAG	Nie		4,5
15	Musialik Maciej	Zanieśmy im naszą wojnę	Solaris	Nie		5
16	Orlewski Bartosz	Armadillo		Nie		4
17	Strzeszewski Emil	Ród	Genius Creations	Nie		4,5
18	VanderMeer Jeff	Ujarzmienie	Otwarte	Nie		3,5
19	VanderMeer Jeff	Podziemia Veniss	MAG	Nie		5
20	VanderMeer Jeff	Unicestwienie	Otwarte	Nie		4,5
21	Zajdel Janusz Andrzej	Cylinder van Troffa	Supernowa	Tak		5
22	Zajdel Janusz Andrzej	Wyjście z cienia	Aleksandria	Tak		5
23	Zajdel Janusz Andrzej	Paradyzja	Supernowa	Tak		4,5

Odmiana druga, to odmiana zwana w dawnych czasach chwalipięctwem, dzisiaj mawiają na nią Instagram. Swoje konto na Instagramie mam już niemal rok, zdjęcia pojawiają się tam z różną częstotliwością i zasadniczo przedstawiają dwa najbardziej istotne elementy mojego życia. Jeden to Lusia, drugi to książki. Celowo nie użyłam określeń "pierwszy, drugi", gdyż jak każda matka jestem zakochana w swej córce i jak każdy z nas nałogowych czytelników jestem zakochana w książkach. Jedno często koliduje z drugim, jedno wpływa na odbiór drugiego i na odwrót. O tym, jak posiadanie dziecka zmieniło (w niektórych przypadkach zaostrzyło, w innych złagodziło) mój pogląd na niektóre wątki w literaturze napisze wam kiedyś, a dzisiaj przed wami kolekcja moich instagramowych zdjęć związanych z literaturą:

Jak zwykle: miałam napisać kilka słów, wyszło ich trochę więcej?^^ A jako obiecany bonus: moje najnowsze małe szczęście, czyli prywatny kącik do czytania:

Ps. zasadniczo, cały dzisiejszy wpis miał się składać z powyższego zdjęcia i maksymalnie dwóch zdań. Czego to człowiek nie zrobi, by tylko uciec od pisania recenzji...